"ลูกน้ำเค็ม"
***ทำกินถิ่นไทย- ทะเลอันกว้างใหญ่ไพรศาล ปลาน้อยใหญ่กระโดนโลดเต้นเล่นน้ำอย่างสำราญ แต่ต้องมาสิ้นฤทธิ์เฒ่าพรานทะเลวัยเกษียณ ฝีมือระดับเซียนหากินด้วยลำแข้งของตน แม้นจะอายุมากเหมือนไม้ใกล้ฝั่ง แต่ไม่เคยสิ้นหวังไม่เคยหยุดนิ่ง เพราะสิ่งที่เกิดมากับคำว่า "ลูกน้ำเค็ม" ได้ปลามากน้อยแค่ไหนก็ยังภูมิใจในสิ่งที่หามา แม้นจะน้อยค่าถ้าเปรียบเงินตราของผู้คนอีกมากมายที่จับจ่ายใช้สอยในสังคมปัจจุบัน
